Niedopowiedzenia

Kolana naszych serc zaskrzypiały,
a my zakołysaliśmy się jak karuzela.
Nasza miłość była jak Dąb,
lecz diabeł odebrał mu siłę, wodę,
a niebo zasłonił swą czarną peleryną,
tak, że nie pozwoliło to nadziei wydostać się
spod jego władzy.

A teraz depczę po stromych brzegach czarnych chmur,
iskrzyło między Nami,
grzmiało w Naszych sercach.
Wiatr, zmagał się z moją siłą
bo pragnęłam
upaść,
utonąć na dnie krwawych niedopowiedzeń,
a On natarczywie
wciąż i nieustępliwie
chciał Mnie
Ratować.